در سیستم های توتالیر به دلیل این که دایره اصحاب قدرت به مرور کوچک و کوچک تر می شود(چون روز به روز از افراد مورد وثوق سیستم کم می شود) ناگزیر کم کم صاحب منصبان نالایق تر و ضعیف تری در صدر قرار می گیرند و به مرور ضعف سیستم بیشتر و بیشتر خود نمایی می کند.
سیستم های چالاک و چابک و توانمند که بر مبنای احزاب و گروه های متنوع پایه ریزی شده اند و این تکثر باعث رشد و مانع فساد می شود.در مقابل سیستم توتالیر میل عجیبی به یک دست شدن دارد.
این گونه است که معمولا سیستم های توتالیر نه تنها روزانه با بحران های ناشی از سومدیریت مواجه است بلکه خود به یک کانون بحران زایی تبدیل می شود.
معمولا پروپاگاندا وتبلیغات سیاسی و نمایشی راه حل خوبی برای این گونه سیستم هاست. مساله حل مشکل و پاسخگویی در مقابل ریشه بحران ها نیست.حتی حذف مشکل و بحران هم نیست. فقط نمایش ندادن آن است. مثل گرد و خاکی نیست که شما به زیر فرش هدایت می کنید نیست. مثل این است که شما تصویر بدتری از گرد و خاک خانه همسایه به اهل خانه نشان بدهید و ازین که وضعیت شما نسبت به همسایه بهتر است به خود ببالید. این جاست که آن گرد و خاک نه تنها دیگر مشکلی به حساب نمی آید بلکه مایه مباهات هم هست!
پروپاگاندا زیبا سازی و توجیه ناتوانی یک سیستم فشل است. سیستمی که ناتوان از هرگونه حل بحران به زیبا سازی و توجیه بحران های خلق شده می پردازد. صدای این تبلیغات با یک کلید واژه آن ها هم ... بلند می شود.
دروغ پردازی و دروغ گویی به حدی که دیگر حقیقت گم شود از مشخصات این سیستم هاست.اینقدر دروغ پراکنی می شود که حقیقت زیر انبوه دروغ ها دفن می شود.
یکی دیگر از ابزار های این گونه تبلیغات، جا به جا کردن جای مقصر و مسئول است. در سیستم های توتالیر حق پرسش گری از مردم نادیده گرفته می شود و مطالبه گری از سوی مسئولین نالایق صورت می گیرد. هر ناتوانی و ضعف و بحرانی به دلیل رفتار اشتباه مردم اعلام می شود و این مردم هستند که در جایگاه متهم قرار می گیرند. اگر کشوری به دلیل صادرات گسترده و مجوزهای مصارف غیر معقول برای استخراج رمز ارزها و سرکوب سیستم تولید برق با قیمت های فرمایشی دچار بحران کمبود برق می شود و صنایع با قطعی برق مکرر دچار مشکل می شوند این مردم هستند که مقصر جلوه داده می شوند و رسانه ها اعلام می کنند سرانه مصرف برق در کشور نسبت به سایر کشور های دنیا بسیار بالاست. در حالی که در واقعیت جز کم مصرف ترین مردم دنیا هستند.
در یک سیستم چابک همان گونه که تعریف آن رفت، پاسخگویی از سوی دولت است و آمار و ارقام مبنای تصمیم گیری ها و پاسخ گویی هاست ولی سیستم توتالیر آمار ها و ارقام در هر سطحی نامعتبر و بی ارزش است و آمار ها نتیجه فرآیند تولیدی است نه برآیند و نشانه ای از وضعیت موجود.
در مورد بی ارزش کردن کلمات در این سیستم ها قبلا نوشته ام.
دریافت- ۲ نظر
- ۳۰ مرداد ۰۳ ، ۱۰:۲۵
