روزنوشت های شخصی من

این چند روز گذشته اتفاقات زیادی افتاد.هرچه شد،شده.حکومت ج.ا باید فهمیده باشه کشور دوست وجود نداره و نمی تونه توی شرایط حساس روی اون ها حساب کنه و هیچ دستاویزی به اونها نداره. ج.ا باید متوجه بشه که تنها دوست و متحد واقعیش فقط و فقط مردم هستن. مردم ایران. بدون پشتوانه مردمی هر حکومتی با هر توان نظامی محکوم به نابودی و سقوطه. نمونه بارزش آلمان شرقی یا حکومت سوسیالیستی شوروی که با همه دبدبه کبکبه اش فروریخت.

حکومت دو رویکرد می تونه بعد ازین اتخاذ کنه. راه معقولانه اعلام آشتی ملی و برگشت به مردم و به رسمیت شناختن آزادی ها و خواست مردمه. یا ادامه روند قبلی.

باید حکومت به مردم برگرده و از همه کسانی که مورد ظلم و ستم قرارگرفته اند دلجویی کنه. ثروت ملی رو در کشور خرج کنه و به صورت جدی شروع به محرومیت زدایی کنه و به اقلیت های دینی و مذهبی آزادی های لازمو برای برگزاری سنن خودشون بده.

الان ج.ا در عرصه بین المللی هیچ اهرمی نداره و اگر به بقا فکر می کنه باید فقط و فقط به مردم برگرده.

دست از دروغگویی برداره و به فساد سیستماتیک رو قلع و قمع کنه.

راه دیگه ای وجود نداره.

وقتی به چیزی یا کسی تقدس نسبت می دهیم آن چیز از هر گونه انتقاد و ایرادی مبرا می شود. این نقطه شروع سلطه جویی چیز مقدس می شود.باید بتوان به هر چیزی نگاه نقادانه داشت. نگاه نقادانه و اصلاح گرانه و تقدس در دو سوی یک جنگ نابرابر و غلط هستند. بدترین چیز مقدس سیستم حکومتی است. وقتی یک سیستم حکومتی نقاب تقدس بر می دارد دیگر خبری از اصلاح در آن نیست چرا که چیز مقدس اشتباه نمی کند.عذر خواهی نمی کند. اصلاح نمی شود و پاسخگویی هم ندارد.

حکومت بر خواسته از اراده جمعی مردم است و ارزش آن به نقاب تقدس نیست و تنها و تنها وظیفه یک سیستم حکومت برآوردن نیاز های اولیه همه مردم از جمله آزادی های اولیه انسانی، تامین امنیت و رفاه یک ملت است.و در درجه دوم توسعه و رشد و ارزش افزایی برای مردم است. این حکومت ارزشمند و ستودنی است ولی مقدس نیست.

باید بتوان به هر چیزی انتقاد کرد. انتقاد. این کلمه هیچ مرزی ندارد. انتقاد سازنده و غیر سازنده نداریم. حتی انتقاد هم مقدس نیست. باید مرز انتقاد و توهین البته مشخص باشد.

دریافت
عنوان: خط بکش
حجم: 26.5 مگابایت

10:11:58

من از حوالی سال 1381که با اینترنت مواجه شدم با وبلاگ نویسی آشنا شدم و سرویس های مختلفی نظیر بلاگفا (که اولین بود) ، بلاگ اسکای، میهن بلاگ و سرویس وردپرس ( که خیلی سریع فیلتر شد) و بلاگ اسپات را تجربه کردم. احساس آرامش و آزادی و امنیت رو توی سرویس ها وردپرس و بلاگ اسپات می شد حس کرد ولی خب بودند کسایی که بخاطر نوشتن در سرویس های وبلاگ جان ارزشمندشونو از دست دادند.

من فکر می کنم از سال 91 عضو سیستم بیان شدم و با توجه به تجربه نوشتن در سرویس های ایرانی و حذف شدن نوشته هام و یا حذف کلی وبلاگم علاقه و تمایلی به نوشتن در سرویس های ایرانی نداشتم.بیان با سیستم به مراتب قوی تر که ایجاد کرده تمایل من را به نوشتن در وبلاگ احیا کرده است.

امیدوار هستم این تصور من و نظر من در خصوص این سرویس وبلاگ باقی بماند.

می نویسم تا زنده هستم.

پ.ن : یک وبلاگ قدیمی در این سیستم دارم که علی رغم چندین بار درخواست حذف، حذف نشده است. این هم از مشکلات سرویس بیان

یک مساله ای که از آن برداشت های مذهبی میشه دلگیری عصر جمعه است. که به امام دوازدهم شیعه مربوطش می کنند. این مساله دلگیری روز تعطیل در همه دنیا وجود داره.عصر یکشنبه در کشورهای دیگه هم مشابه عصر جمعه ماست. دلیلشم آزادیه. ما در بقیه روزهای هفته برنامه داریم و معمولا موظف به انجام امور محوله هستیم. به فرمایش یالوم آزادی منجر به روان نژندی می شود.

یکی از کاربرد های مذهب همین سلب آزادی است که مانع روان نژندی های ناشی از این ساحت می شود.